Қазақ халқының қонақжайлық қасиеті мен дәстүрі
шетелдік cаяхатшылар мен ғалымдарды таң қалдырған.
Дәстүрлі қазақ қоғамында
әкенің балаға қалдыратын мұрасының белгілі бір бөлігі
міндетті түрде қонаққа тиесілі енші деп есептелінген. Қазақ сахарасындағы кез келген жолаушының
кезіккен ауылдан тамақтанып, тынығып алуына мүмкіндігі болған. Әрбір үй иесі
оны барынша сән-салтанатымен,
пейілімен қарсы алып, ақ тілеумен шығарып салуды өмірдің айнымас шартына балаған.
