Қазақ халқына тән қуыршақ ойнату мәдениетінің тамыры тереңде жатыр және ол музыкамен тығыз байланысты.
Баяғы заманда дала музыканттары ағаштан жан-жануарлардың мүсінін жонып алып, оларды жіппен өзінің саусағына байлап, домбыра тартатын. Сонда әлгі мүсін – бойына жан біткендей болып, билей жөнелетін. Бұл көшпенділердің алғашқы мобильді қуыршақ театры еді.
Мұндай жылжымалы қуыршақ театры «Ортеке» деп аталады. Мұндай қойылымда пайдалану үшін, ағаштан көбіне таутекенің мүсінін жонатын болған. Ағаш текені кез келген ішекті аспаптың көмегімен билетуге болады. Қазақстандық орындаушылар, негізінен, домбыра мен шертерді пайдаланады.
