1933 yılında Semey’den bir tren Almatı istasyonuna geldi. Bu trende genç bir adam seyahat ediyordu. Uzun süre uyuyamadı, endişelendiği için bir o yana bir bu yana dönüp duruyordu. Bu büyük ve güzel şehir onu nasıl kabul edecek, hayalini gerçekleştirip tiyatroya girebilecek mi, oyuncu olabilecek mi? Grup onu kabul edecek mi? Yönetmen ona inanacak mı? Genç adam sabaha kadar bu düşündü ve nasıl uykuya daldığını anlamadı. Yolculuğun sonuna kadar uyumuştu. Kondüktör vagonun etrafında dolaşmaya, yolcuları çıkış için uyarmaya başladığında uyandı. Üst raftan aşağı inerken şaşkınlıkla dondu kaldı. Çizmesi kaybolmuştu. Uyurken çalmışlar.
Almatı’ya çizmesiz, kelimenin tam anlamıyla yalınayak gelen bu genç, Kazak sanatına, tiyatrosuna ve sinemasına öyle inanılmaz bir iz bırakacak ki, adını sadece Kazakistan’da değil, ülke sınırlarının çok ötesinde duyuracaktı. Maya Bekbayeva’nın «Bizim Tarih» programının yeni bölümünde Şaken Aymanov.
